برچسب گذاری مواد غذایی از جمله موارد ضروری در آگاهی دادن به خریدار در هنگام خرید است. افراد با توجه به شرایط متفاوت جسمانی خود نیازهای متعددی برای دقت به محتویات و برچسبهای مواد غذایی مصرفی خود دارند. با توجه به گسترش استفاده از محصولات بسته بندی شده، بالا رفتن فرهنگ مردم و توجه به سلامت جامعه، برچسب گذاری ابزاری مهم جهت اطلاعرسانی به مصرفکنندگان و سنجش سلامت محصولات محسوب میشود که باید بهنحو مطلوب و با کارایی بالا مورد استفاده قرار گیرد تا نقش به سزایی در کاهش بیماریهای غیرواگیر ایفا نمایند. پژوهش حاضر در قالب یک مطالعه کتابخانهای و با استفاده از مقالات مرتبط در بانکهای اطلاعاتی و موتورهای جستجو انجام شدهاست. همچنین قوانین و مقررات برچسب گذاری در کشورهای کانادا، انگلستان، ژاپن، استرالیا و نیوزیلند، افریقایجنوبی، امارات، مالزی، ترکیه، اتحادیه اروپا و کدکسغذایی بررسی و با ضوابط موجود در ایران مقایسه شد. نتایج این مطالعه نشان داد که حدود 90% قوانین بینالمللی بررسیشده مرتبط با برچسب گذاری در کشورهای مختلف، با ایران مطابقت دارد. بر اساس مطالعات پیشین با توجه به فراوانی اطلاعات مندرج، محدودیت زمانی در هنگام خرید فرآوردههای غذایی از یک سو و ناخوانا بودن برخی اطلاعات در برچسب ها و مخدوش شدن آنها و همچنین غیر قابل فهم بودن اطلاعات، دستیابی به اهداف سیاست برچسب گذاری حاصل نشدهاست. این مطالعه لزوم وجود یک طرح منسجم و ضرورت یکسان سازی برچسب های تمامی محصولات غذایی را برای جلوگیری از سردرگمی و بلاتکلیفی مصرف کننده در حیطه برچسب های غذایی آشکار می کند.