تقریب مذاهب اسلامی از صدر اسلام تا کنون مورد اهتمام وتوجه بزرگان دین بوده است. برای نیل به وحدت مسلمان و تقریب مذاهب راهکارها و روش های بسیاری با تاکید بر اشتراکات امت (قرآن، رسول، قبله، و...) در طول تاریخ به کارگرفته شده است. از نظریه های بدیع در زمینه وحدت اسلامی نظریه وحدت اجتماعی است که بر هفت اصل: تعارف، برادری، تعایش، تعاشر، تغافل، تعاون و تسابق استوار است. در این نظریه، تقریب تعایشی از جایگاه برجسته ای برخوردار است. بر اساس این نگاه؛ اگر هم زیستی میان پیروان فرق مختلف اسلامی شکل بگیرد؛ قطعا خواسته یا ناخواسته به هدف تقریب مذاهب اسلامی آن‌هم در ساحت عمل و زندگی رسیده ایم. بر اساس این چهارچوب فکری فرهنگی(paradigm) به تقریب، حلال که امروزه محور تعایش مسلمانان، در تمامی دنیا است و هم‌زیستیِ شایسته و بایسته مسلمین را، در کنار هم و با هویت اسلامی شکل می دهد (با گسترش موضوعیکه شامل موضوعات بسیار از خوراک تا گردشگری و مد و مدیا می شود)، از جایگاه برجسته ای در تقریب مذاهب اسلامی برخوردار است. این وحدت که از خوردنی ها و نوشیدنی ها تا مد و لباس وگردشگری را شامل می شود و در جزیی‌ترین مراتب زندگی مسلمانان جاری و ساری است، بهترین تراث وحدت بخش در زنگی مسلمان است و با التفات عالمانه می تواند، هم دلی و همبستگی بیشتر امت را موجب شود .
)